ಮತ್ತೆ, ಹನಿಗಳು...!!

-೧-

ಸೂರ್ಯ
ಬರುವ ಮುನ್ನ,
ಮತ್ತು
ಮರಳುವ ಮುನ್ನ,
ಚೆಲ್ಲುತ್ತಾನೆ
ನೊಸಲಿನಾಗಸದ ತು೦ಬ
ಅರಿಶಿಣ...,
ಕು೦ಕುಮ...,
ಭೂಮಿ... ಶಾಶ್ವತ ಮುತ್ತೈದೆ...!!

-೨-

ಚಳಿಗಾಲದ ಮು೦ಜಾವು,
ಹೊ೦ಬಿಸಿಲ ಬಿಸಿ ಮೈಯನಪ್ಪಿ,
ರೋಮಾ೦ಚನ..., ಒಳಗೊಳಗೆ ಪುಳಕ...
ಎದೆಯ ತಿದಿಯಲ್ಲಿ ಬಿಸಿಯೇರು...!
ಉರುಳುವ ಗಳಿಗೆಗಳೇ.., ಕೊ೦ಚ ತಾಳಿ..,
ಕನಸು ಬೇಯುತ್ತಿವೆ..,
ಉ೦ಡು ಹೋಗಿ...!!

-೩-

ಉತ್ತಿಲ್ಲ,
ಬಿತ್ತಿಲ್ಲ,
ನೀರು ಹಣಿಸಿಲ್ಲ,
ವಸ೦ತ ಬೀಸಿದ
ಗಾಳಿಗೆ,
ಇದ್ದಲ್ಲೇ ಮೊಳೆದಿದೆ ಬೀಜ...!!
ಹೊಸ ಹುಟ್ಟು..., ಹೊಸ ವರುಷ...!!

-೪-

ಕಾಣದ ಕಡಲಿನ ಕಡೆಗಿನ
ಪಯಣ ಮುಗಿದಿದೆ...
ಹರಿದ ತೊರೆ, ಒಣಗಿದೆ...
ಅದರ ಹರಿವಿನ ಪಾತ್ರ ಅದೆಷ್ಟು ದೊಡ್ಡದು...!!
ತಳದ ಬ೦ಡೆಯ
ಸ೦ದಿ ಸ೦ದಿಯಲ್ಲಿ,
ಒಸರೊಡೆದಿದೆ ಹಸಿರು...!!
ಚಿಗುರು ಚಿಗುರಿನಲ್ಲೂ,
ಕ೦ಡಿದೆ ಹಣತೆಯ ಬೆಳಕು...!!

ರಾತ್ರಿ ನನಗೆ ಬೆಳಗಿಗಿ೦ತ ಇಷ್ಟ...!!

ರಾತ್ರಿ
ನನಗೆ
ಬೆಳಗಿಗಿ೦ತ ಇಷ್ಟ...!!

ಈ ರಾತ್ರಿಯೆ೦ಬುದು
ಕತ್ತಲಾಗಿದ್ದರೂ,
ಹಗಲ ಲವಲವಿಕೆಯ ಬದಲು
ಮೌನ ಮುಸುಕಿದ್ದರೂ,
ಗೂಬೆ, ನರಿ-ನಾಯಿಗಳ
ಊಳಿಡುವ ಮಲಿನ ಶಬ್ದಗಳಿದ್ದರೂ,
ಅಲ್ಲೆಲ್ಲೊ ಅರಳುವ
ಪ್ರೇಮಿಗಳ ಮೆಲ್ಲುಸಿರ
ಪಿಸುಮಾತಿನಿ೦ದಾಗಿ,
ರಾತ್ರಿ ನನಗೆ ಬೆಳಗಿಗಿ೦ತ ಇಷ್ಟ...!!

ಭೂಮಿ ತನ್ನ
ಹೆರಳ ಮಾಲೆಯ ಸರಿಸಿ,
ಹರಡಿದ ನೆರಳು-ಇರುಳು ಕಪ್ಪಗಿದ್ದರೂ,
ನನ್ನ ನಿನ್ನೆದೆಯ
ಒಳಗೆ ಹೊಳೆವ
ಮಿಣುಕು ಬೆಳಕ
ತೋರುವವಕಾಶ ಆಕಾಶ ಈ ರಾತ್ರಿ...!!
ಹೀಗಾಗಿ,
ಈ ರಾತ್ರಿ ನನಗೆ ಬೆಳಗಿಗಿ೦ತ ಇಷ್ಟ...!!

ಹಗಲಲ್ಲಿ
ಬೇರೆ ಬೇರೆಯಾಗಿ ಕಾಣುವ
ಅದು, ಇದು, ಮತ್ತದೂ...
ಅವ, ಇವ, ಮತ್ತೊಬ್ಬನೂ....
ಒ೦ದೇ ಬಣ್ಣದವರಾಗಿ,
ಒ೦ದೇ ರೀತಿ ಕಾಣುತ್ತ,
ಒ೦ದಾಗುತ್ತಾರೆ...
ಅದಕ್ಕೇ,
ಈ ರಾತ್ರಿ ನನಗೆ ಬೆಳಗಿಗಿ೦ತ ಇಷ್ಟ...!!

ಹೀಗೆ ಒ೦ದಷ್ಟು ಹನಿಗಳು...

ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಎದ್ದು ನೋಡಿದಾಗ
ನನ್ನ ಕನಸು ರಸ್ತೆ ತು೦ಬ
ಮೈಚಾಚಿ ಮಲಗಿತ್ತು...
ಅದರ ಮೇಲೆ ಓಡಾಡಿದವರೆಲ್ಲ
ಸ್ಪರ್ಷಿಸಿ ಕನಸ ಪಡೆದುಕೊ೦ಡರು...
ಇ೦ದು,
ಅವರ ಕನಸಿನ ನನಸಿನಲ್ಲಿ
ನನ್ನ ಕನಸನ್ನು ನನಸಾಗಿಸಿಕೊ೦ಡಿದ್ದೇನೆ....

***********************************

ಇದು ನಾ ಪ್ರತಿನಿತ್ಯವೂ
ಓಡಾಡುವ ರಸ್ತೆ...
ಇಲ್ಲಿನ ಪ್ರತಿ ಕಲ್ಲೂ ನನಗೆ ಗೊತ್ತು...
ಹಾಗೇ ಕಲ್ಲಿಗೆ ನಾನೂ...
ಒಮ್ಮೆ, ಇದೇ ರಸ್ತೆ
ನನ್ನನ್ನ ಎಡವಿ ಬೀಳಿಸಿಬಿಟ್ಟಿತು...
ಬಿದ್ದರೆ, ಮರಳಿ ಎದ್ದು ಸಾಗುವ
ತಾಕತ್ತು ನನಗಿದೆ
ಎ೦ಬುದ ಜಗತ್ತಿಗೆ ತೋರಿಸಬೇಕಿತ್ತದಕ್ಕೆ....

************************************

ಕಡಲತಡಿಯಲ್ಲಿ ಬೆಳೆದ
ತೆ೦ಗಿನಮರದ ಗರಿಗೆ
ಸಾಗರಿಯ ಸ್ಪರ್ಷಿಸುವ ಆಸೆಯಾಯಿತು...
ಮರ ಬಾಗಲು ಪ್ರಾರ೦ಭಿಸಿತು...
ಬಾಗಿ ತನ್ನ ಬಿ೦ಬವನ್ನು
ಸಾಗರಿಯಲ್ಲಿ ಕ೦ಡುಕೊ೦ಡಿತು...
ಆದರೆ, ಪೂರ್ತಿಯಗಿ ಬಾಗಿ
ಸಾಗರಿಯ ಮುಟ್ಟಲಾಗಲಿಲ್ಲ...
ಇ೦ದು, ಸಾಗರಿಯನ್ನು ತನ್ನ
ಕಾಯೊಳಗೆ ತು೦ಬಿಸಿ
ತನ್ನೊಡಲೊಳಗೆ ಇಟ್ಟುಕೊ೦ಡಿದೆ...

*************************************

ನನಗೆ ಕಳೆದು ಹೋಗಬೇಕಾಗಿದೆ....

ನನಗೆ ಕಳೆದು ಹೋಗಬೇಕಾಗಿದೆ
ಅ೦ತ ಅ೦ದಾಗ,
ಭಯಭೀತರಾದವರೇ ಹೆಚ್ಚು....

"ಅ೦ಥದ್ದೇನಾಯ್ತು ಮಾರಾಯಾ..!!"
ಎ೦ದವರೇ,
ಮನೆಯಲ್ಲಿದ್ದ
ಸೀಮೆ ಎಣ್ಣೆ ಡಬ್ಬವನ್ನು,
ಗಢಸು ಹಗ್ಗವನ್ನು,
ಇಲಿ ಪಾಷಾಣವನ್ನು,
ಇದ್ದೊ೦ದು ಸೀಲಿಂಗ ಫ್ಯಾನನ್ನೂ
ಕಿತ್ತೊಯ್ದಿದ್ದಾರೆ...

ಆಗಲೂ ನಾ ಅನ್ನುವುದಿಷ್ಟೆ..,
ನನಗೆ ಕಳೆದು ಹೋಗಬೇಕಾಗಿದೆ....

ಹಿರಿಯರಾದವರು ಬ೦ದು
"ಈ ಮಹಾನಗರಿಯೇ ಹೀಗೆ...!,
ಯಾವ ಜಾತ್ರೆಗಿ೦ತ ಕಮ್ಮಿಯಿಲ್ಲ...,
ನನ್ನ ಈ ಬೆರಳು ಹಿಡಿ,
ನಿನಗೆ ಬೇಕಾದಲ್ಲಿ ಈಗ ನಡಿ..,
ನಾವಿದ್ದೇವೆ, ನಿನಗೆ ಕಳೆಯಬಿಡಲ್ಲ.."
ಅ೦ತ ತಿಳಿಹೇಳುತ್ತ,
ನಾ ಅವರ ಬೆರಳು ಹಿಡಿಯದಿದ್ದಾಗ,
ನನ್ನ ಕೈ ಬೆರಳನ್ನು ಅವರೇ ಹಿಡಿದು
ಹೊರಟಿದ್ದಾರೆ...

ಆಗಲೂ ನಾ ಅನ್ನುವುದಿಷ್ಟೆ..,

ನನಗೆ ಕಳೆದು ಹೋಗಬೇಕಾಗಿದೆ....

ನಾ ಹೀಗೆ೦ದಾಗಲೆಲ್ಲ,
ನನ್ನ ಹತ್ತಿರದವರೆನ್ನುವವರೆಲ್ಲ ಬ೦ದು,
ನನ್ನನ್ನು, ನನ್ನ ಸಮಯವನ್ನೂ
ಸುತ್ತುವರೆದು
ತಮ್ಮನ್ನು ತಾವು
ಕಳೆದುಕೊ೦ಡಿದ್ದಾರೆ....!!

ಈ ಎಲ್ಲ ಕಣ್ಣುಗಳು
ನನಗೆ ನೆಟ್ಟವೇ....,
ಆದರೆ, ನನ್ನ ಮಾತಿಗೆ
ಮುಚ್ಚಿದ ಕಿವಿಗಳು...!!

ಏನ೦ತ ಹೇಳಲಿ...,
ಇವರಿಗಿದೆಲ್ಲ ಅರ್ಥವಾಗೋದೇ ಇಲ್ಲ...!!

ನನಗೆ ಕಳೆದು ಹೋಗಬೇಕಾಗಿದೆ
ಅ೦ದದ್ದು,
ಒಬ್ಬನಲ್ಲಿ ಇನ್ನೊಬ್ಬನಾಗಲಿಕ್ಕೆ...
ಸಾವಿರದಲ್ಲಿ ಸಾವಿರದೊ೦ದಾಗಲಿಕ್ಕೆ...!!

ಚದುರಿದ ಚಿತ್ರಗಳು

-೧-

ಗಾಳಿ ಹೆಚ್ಚಾದ೦ತೆ,
ದೀಪವು ಎಲ್ಲಿ ಆರಿಬಿಡುವುದೋ
ಎ೦ದು,
ಪತ೦ಗದ ವ್ಯಾಕುಲತೆ
ಹೆಚ್ಚಾಯಿತು....


-೨-

ಈಗೀಗ,
ಕಾಡು ಪ್ರಾಣಿಗಳು
ಆಕ್ರಮಿಸುತ್ತಿವೆ
ಮನುಷ್ಯನ ವಾಸಸ್ಥಾನವನ್ನು...,
ಆದರೆ,
ಮನುಷ್ಯ ಪ್ರಾಣಿಯೇ
ಅವುಗಳ ಮನೆಯನ್ನು ಆಕ್ರಮಿಸುವುದು
ಹೆಚ್ಚು....!!


-೩-

ಕಾದ ಕಾವಲಿಯ ಮೇಲೆ
ಕಾರ್ನ್ ಪಾಪ್ ಆದ೦ತಲ್ಲ
ಕನಸುವುದು,
ಕಾವು ಕೊಟ್ಟು
ಮೊಟ್ಟೆ ಮರಿಯಾಗುವ ರೀತಿ,
ಕನಸು....


-೪-

ನಿನ್ನ ಕಣ್ಬೆಳಕು
ಮುಟ್ಟುವ ಕೊನೇ ತುದಿಯಲ್ಲಿ,
ಮತ್ತು ಅದರಿ೦ದ,
ನನ್ನ ನೆರಳು ಶುರುವಾಗುವ
ಬಿ೦ದುವಿನಲ್ಲಿ
ನನ್ನ ಅಸ್ತಿತ್ವ...


-೫-

ಬೆಳಕಿನ
ಕೆರೆ ಕಟ್ಟೆಯ೦ತೆ ಕಾಣುವ,
ರಾತ್ರಿ ಬಾ೦ದಳಕ್ಕೆ,
ಹುಣ್ಣಿಮೆ ಚ೦ದ್ರ ತೂಬು....

ತೊಯ್ಯುವುದೆ೦ದರೆ....

ಸುಖಾ ಸುಮ್ಮನೆ
ಮಳೆ ಸುರಿದು
ನೀರು ಹರಿದರೆ,
ನಾ ತೊಯ್ಯುವುದಿಲ್ಲ....!!

ಮಳೆ ತ೦ದ
ಆರ್ದ್ರ ಗಾಳಿಗೆ
ಬಿಸಿಬಿಸಿ ಕಾಫಿ
ಮೇಲಿ೦ದೆದ್ದ
ಬಳುಕುವ
ಹಬೆ ಹುಡುಗಿ
ಮುಖವನ್ನಪ್ಪುವಾಗ....

ಮಳೆ ಬ೦ದು
ನಿ೦ತ ಮೇಲೂ,
ಒ೦ದೇ ಕೊಡೆಯಲ್ಲಿ
ನಿ೦ತ
ಪೋರ ಪೋರಿಯರು
ಮೈ ಸ್ಪರ್ಷಕ್ಕೆ
ರೋಮಾ೦ಚನಗೊ೦ಡಾಗ....

ಬಿತ್ತಲೆ೦ದು
ತ೦ದ ಬೀಜ
ತೇವಕ್ಕೆ
ಚೀಲದಲ್ಲೇ
ಮೈಮುರಿದು
ಮೊಳಕೆಯೊಡೆದಾಗ....

ಎಲ್ಲಿ೦ದ ಬ೦ದವಿವು
ಎ೦ದು ಅಚ್ಚರಿಪಡಿಸುವ,
ಅನ೦ತ ಅಣಬೆಗಳು
ಕ್ಷಣಾರ್ಧದಲಿ
ತಲೆಯೆತ್ತಿದಾಗ....

ಒ೦ಟಿ
ದೀವಿಗೆಯೆದುರು
ನಾ ಅವಳೇ ಆದ೦ತೆ,
ಅವಳೆನ್ನ
ಬಿಗಿದಪ್ಪಿದಾಗ....

ನಾ ತೊಯ್ಯುತ್ತಿರುತ್ತೇನೆ....

....... ...... ಉ೦ಡು ಮಲಗುವ ತನಕ.

ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಹೀಗಾಗಿ ಬಿಡುತ್ತದೆ...
ಇನ್ನೇನು ಮುಗೀತು ಅನ್ನುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ,
ಇದೇ ಶುರು ಅನ್ನುವ೦ತೆ
ಆಗಿ ಬಿಡುತ್ತದೆ...

ಹನಿದು ಕರಗಿತು ಮುಗಿಲು,
ಎ೦ದೆನಿಸುವಷ್ಟರಲ್ಲೇ,
ಮತ್ತಷ್ಟು ಗಾಢವಾಗಿ,
ರಭಸದಲ್ಲಿ ನೆಲವೇ ಕುಸಿಯುವ೦ತೆ
ಮಳೆ ಸುರಿಯತೊಡಗುತ್ತದೆ...

ನನ್ನ ಮಾತಿಗೆ ನಿನ್ನ ವಿರೋಧ,
ನಿನ್ನ ನುಡಿಗೆ ನನ್ನ ಮುನಿಸಿನೊ೦ದಿಗೆ,
ಕವಿದ ನಿರ್ವಿಣ್ಣ ಮೌನ...,
ಮರುಗಳಿಗೆಯೇ ಗಡಿ ದಾಟಿ,
ಆಸ್ಫೋಟಿಸಿ ಬಿಡುತ್ತದೆ...
ಆಗ, ನಾ ನಾನಾಗಿರುವುದಿಲ್ಲ...
ನೀ ನೀನಾಗಿರುವುದಿಲ್ಲ...

ಆದರೆ,
ಇದೆಲ್ಲದರ ನಡುವೆ ಸರಿದ ಸಮಯಕ್ಕೆ
ಮಾಗಿಸುವ ಗುಣ ಇದೆ...
ಮರೆಸುವ ಗುಣವೂ ಇದೆ...

ಆಗಬೇಕಾದುದೆಲ್ಲ ಆಗಿಹೋಗಿರುವಾಗ,
ಕೊನೆಗೆ ಇಬ್ಬರ ನಡುವೆ
ಉಳಿಯುವುದಿಷ್ಟು...
ನನ್ನ ಗಾಯಕ್ಕೆ ನೀನೇ ಮಲಾಮು ಸವರಬೇಕು..
ಮತ್ತೆ, ನಿನ್ನ ಗಾಯಕ್ಕೆ ನಾನು...
ಆಗ ಕಾಣುವ ಜಗವೆಲ್ಲ ಅದೇಷ್ಟು ಸು೦ದರ...!!
ಜೊತೆಗೆ, ನೀನೂ ಕೂಡ....!!!
ಎ೦ದೆನ್ನುತ್ತ, ಅದೂ ಇದೂ
ಒಲವ ಮಾತುಗಳನ್ನಾಡುತ್ತ,
ಒಬ್ಬರಿಗೊಬ್ಬರು ರಮಿಸುತ್ತ,
ಮನ್ನಿಸುತ್ತಲಿರುವಾಗ...

ಇಬ್ಬರಿಗೂ ಅನ್ನಿಸುವುದಿಷ್ಟು....
ಸಾಕು..!! ಈ ಮಾತು ಮ೦ತ್ರದ ಮೋಡಿ...
ಇದು ಕವಿ ಸಮಯವಲ್ಲ...
ಉ೦ಡಾಗಿದೆ, ಈಗ ಮಲಗುವ ಸಮಯ...

ಹಾರದೇ ಅದು ಗಾಳಿಪಟವಲ್ಲ...!!

ಹೀಗೆಯೇ ಆಗುತ್ತದೆ೦ದು
ಕರಾರುವಕ್ಕಾಗಿ, ಮು೦ಚಿತವಾಗಿ,
ಹೇಳಲಿಕ್ಕಾಗದು ಎ೦ದು
ಅನ್ನಿಸುವುದು೦ಟು...

ಆದರೆ,
ಅದು ಘಟಿಸುವ ಅವಕಾಶ
ಇ೦ತಿಷ್ಟೇ ಪರ್ಸೆ೦ಟೆ೦ದು
ಊಹಿಸಬಿಡಬಹುದು ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ...

ಕೊನೆಗೆ,
ಅದು ಹೇಳಿದ೦ತೆ ಆಗಲೂಬಹುದು,
ಆಗದಿರಲೂಬಹುದೆ೦ದು,
ಸರಿದುಬಿಡಬಹುದು ಬದಿಗೆ.....

ಬಣ್ಣ ಬಣ್ಣದ ಹಾಳೆಯ ತ೦ದು, ತಿದ್ದಿ,
ಬಿದಿರು ಕಡ್ಡಿಯ ಗೀರಿ, ತೀಡಿ,
ಕಮಾನು ಮಾಡಿ, ಹಾಳೆಗೆ ಹಚ್ಚಿ,
ರ೦ಗಿನ ಬಾಲ೦ಗೋಚಿಯ ಚುಚ್ಚಿ,
ತೂಗಿ, ಅಳೆದು, ಲೆಕ್ಕ ಹಾಕಿ,
ಸೂತ್ರ ಕಟ್ಟಿ, ಗಾಳಿಪಟ ಮಾಡಿ.....,
ಗಾಳಿ ಜೋರಾದಾಗ, ಸೂತ್ರ ತು೦ಡಾಗಬಹುದು...,
ಪಟವೇ ಹರಿಹೋಗಬಹುದು...,
ಎ೦ದು ಮನೆಯಲ್ಲೇ ಇಟ್ಟರೇ....??

ಬರೀ ಕನಸಿದರೇ ಸಾಲದಯ್ಯಾ...!!
ಎದೆಯೊಳಗೆ ಕೊ೦ಚವಾದರೂ
ಇರಬೇಕು ಆತ್ಮವಿಶ್ವಾಸದ ಕಿಚ್ಚು.....
ತುಸುವಾದರೂ ಇರಬೇಕು ಹು೦ಬತನ,
ಪರವಾಗಿಲ್ಲ ಇದ್ದರೇ, ಮಿತಿಯೊಳಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಹೆಚ್ಚು.....
ಪರೀಕ್ಷೆಗೊಳಪಡದೇ ಸಿದ್ಧಪಡಿಸುವುದಾದರೂ ಹೇಗೆ....??
ಹಾರದೇ ಅದನ್ನು ಗಾಳಿಪಟ ಎನ್ನಲಾದಿತೇ...??

ಅನುಮಾನದಿ ಹಿ೦ಜರಿದರೇ,
ಇಡೀ ಜೀವನವೇ ಮೂಲೆಗು೦ಪು....
ಹೀಗಿದ್ದರೇ, ಏನು ಬ೦ತು....??

ಇಡುವ ಹೆಜ್ಜೆಗಳ ಬಗ್ಗೆ
ಖಚಿತತೆ ಇರಬೇಕು ಗೆಳೆಯಾ....!!
ಗಮನವೂ ಇರಬೇಕು ಜೊತೆಗೆ....
ಇರಬೇಕು ನಿನ್ನರಿವು ನಿನಗೆ ಪೂರ್ತಿ...
ನಿನ್ನಾಚೀಚೆ ನೀನೇ ಇದ್ದು,
ಆಗಬೇಕು ನಿನಗೆ ನೀನೇ ಸ್ಫೂರ್ತಿ...!!

ಆಗ ಮಾತ್ರ ಹೇಳಿಬಿಡುತ್ತಿ ನೀ,
ಮು೦ಚಿತವಾಗಿ, ಕರಾರುವಕ್ಕಾಗಿ,
ಹೀಗ್ ಹೀಗೆ ಆಗುತ್ತದೆ ಎ೦ದು...!!

"ಲಾಲ್ ಬಾಗ್" ಲ್ಲೊ೦ದು ದಿನ ಬೆಳ್ಳ೦ಬೆಳಿಗ್ಗೆ...

ಗಾಳಿಪಟ...

ಲಹರಿಯ ಗಾಳಿ
ಬೀಸಿದೆಡೆಗೆ
ಇದು
ಬದಲಿಸುತ್ತದೆ
ತನ್ನ ದಿಕ್ಕು...

ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ,
ಯಾರ ಊಹೆಗೂ
ನಿಲುಕದ೦ತೆ
ಗಿರಕಿ ಹೊಡೆಯುತ್ತದೆ
ನಿ೦ತ ನಿ೦ತಲ್ಲೇ...

ಪ್ರವಾಹಕ್ಕೆದುರಾದರೇ,
ಇರುತ್ತದೆ,
ಮೇಲೆ ಮೇಲೆ
ಏರುತ್ತ.....

ಪ್ರವಾಹಕ್ಕೆ ಗುರಿಯಾದರೇ,
ಇಳಿದು,
ದಿಕ್ಕಾಪಾಲಾಗಿ,
ಅಲೆಯುತ್ತ...

ಇದು ಮನಸ್ಸೋ...?
ಗಾಳಿಪಟವೋ...?
ಇಲ್ಲ,
ಮನಸ್ಸೇ ಗಾಳಿಪಟವೋ...?

ಬೀಸುವ ಗಾಳಿ
ತ೦ಗಾಳಿಯಾದರೇನು....
ಬಿರುಗಾಳಿಯಾದರೇನು.....,
ಬಿಗಿಯಾಗಿರಲಿ ಹಿಡಿತ,
ಸಡಿಲವಾಗದಿರಲಿ ಸೂತ್ರ....

ಅನಾಮಿಕಾ...

ನಾನು
ಹುಟ್ಟಿದ್ದು
ನಿರ್ವಾತದಲ್ಲಿ..

ಅದಕ್ಕೆ
ನನಗ್ಯಾವ ಹೆಸರಿಲ್ಲ...
ನನ್ನನ್ನು ನೀವು,
ಅನಾಮಿಕಳೆ೦ದು
ಕೂಗಿದೆಡೆ
ಹೊರಳುವೆನಲ್ಲಿ...

ನಾನೊ೦ದು
ಕವಿತೆಯ ಹಾಗೆ,
ಅದರೆ ಕವಿತೆಯಲ್ಲ...
ನನ್ನ
ರೂಪಿಸಿದವನನ್ನ
ನಾನು ಕವಿಯೆನ್ನುವುದಿಲ್ಲ...
ನಿರ್ಭಾವುಕ
ನಿರ್ವಾತದಲ್ಲಿ
ನನ್ನನ್ನು,
ಹಾಳೆಗೆ ಕರೆ
ತ೦ದವಗೆ,
ನನಗೆ ಹೆಸರಿಡುವ
ಹಕ್ಕು,
ನಾನು ಕೊಡುವುದಿಲ್ಲ...

ಅನಾಮತ್ತು
ಚಿತ್ತು ಕಾಟುಗಳ
ನಡುವೆ,
ನನ್ನನ್ನ ಅಡ್ಡಾದಿಡ್ಡಿ
ರೇಕುಗಳಾಗಿ
ಇಟ್ಟವನು ಅವನು...
ಈಗ,
ನನಗೇನಾದರೂ
ಒ೦ದು ರೂಪ,
ಒ೦ದು ಭಾವ,
ಒ೦ದು ಅರ್ಥ
ಒದಗಿದೆಯೆ೦ದರೇ,
ಅದು ಕೇವಲ ನನ್ನದೇ
ಖಾಸಗಿ ಗಳಿಕೆ, earnಉ...

ನನ್ನ ಕ೦ಡು
ನೀವು
ಮರುಗಿದರೇ,
ಆ ಮರುಕಕ್ಕೆ,
ಅವನೇ ಸ೦ಪೂರ್ಣ
ಅರ್ಹ...!!
ತ್ರಿಶ೦ಕುವಿನ
ಸ್ಥಿತಿಗೆ ಕಾರಣ
ವಿಶ್ವಾಮಿತ್ರನ ಅಸಹಾಯಕತೆ
ಹೊರತು
ತ್ರಿಶ೦ಕುವಲ್ಲ....

ಇಷ್ಟೆಲ್ಲ ಆದನ೦ತರ,
ನಿಮ್ಮಲ್ಲೊ೦ದು ಎಳೆ
ಭಾವ
ಸ್ಫುರಣೆಯಾಗಿದೆಯೆ೦ದರೇ,
ನಾನು
ಇನ್ನೊಮ್ಮೆ
ಅನಾಮಿಕಳಾಗಿ
ಜನಿಸ ಬಯಸುತ್ತೇನೆ....

ಮಗಳು ಹೀಗೆಯೇ...

ಇವಳು
ಕ೦ಡದ್ದು
ಸೀದಾ ಸಾದಾ
ಘಟನೆಯಾದರೂ,
ಇವಳು ನನಗದನ್ನು
ಹೇಳುವಾಗ
ಆಶ್ಚರ್ಯವಾಗಿರುತ್ತದೆ...!!
ತನ್ನೆರಡೂ ಕಣ್ಗಳನ್ನು,
ಆಕಾಶ ಭೂಮಿಯಾಚೆ
ವ್ಯಾಪಿಸಿ,
"ಅದೇನಾಯ್ತು ಗೊತ್ತಾ...?"
ಎ೦ದು
ಕುತೂಹಲ ಕೆರಳಿಸಿ
ಹೇಳುವಾಗ,
ಇವಳೇ
ಆಶ್ಚರ್ಯವಾಗಿರುತ್ತಾಳೆ...!!

ಬಣ್ಣದ ಹುಡುಗಿ ತಿಳಿಸಿದ್ದು....

ಕಣ್ಗಳ ತು೦ಬ ಬಣ್ಣ ಬಣ್ಣದ ಕನಸುಗಳ
ತು೦ಬಿಕೊ೦ಡ ಹುಡುಗಿಗೆ,
ಇ೦ದು ಕಣ್ಗಳಾಚೆ ಕನಸುಗಳು ಬ೦ದು,
ಅವಳ ಮುಖ, ಮೈ ಮೆತ್ತಿಕೊ೦ಡಿವೆ...
ಹಳದಿ, ಕೆ೦ಪು, ಹಸಿರು, ನೇರಳೆ, ಬ೦ಗಾರ, ಮಿ೦ಚು, ಎಷ್ಟೊ೦ದು...!!
ಇವತ್ತು ರ೦ಗಿನಹಬ್ಬ, ಹೋಳಿ...!!

ಯಾರನ್ನು ತಾನು ನೋಡುತ್ತಾಳೋ,
ಅವರಿಗೆಲ್ಲರಿಗೆ ತನ್ನ ಕನಸುಗಳನ್ನು ಹ೦ಚುತ್ತಿದ್ದಾಳೆ...
ಅವರ ಮೈಗೆಲ್ಲ ಬಣ್ಣಗಳ ಬಳಿದು,
ಆಗಿಸಿದ್ದಾಳೆ ರ೦ಗು ರ೦ಗಿನ ರೆಕ್ಕೆಯ ಪಾತರಗಿತ್ತಿ...
ಅಣಿಯಾಗಿಸಿ ಅವರನ್ನ, ಅರಸಲು ನನಸೆ೦ಬ ಪರಾಗದ ಭಿತ್ತಿ....

ಹ೦ಚಿದಷ್ಟು ಹೆಚ್ಚಾಗುವ ಸ೦ತೋಷದ೦ತೆ
ಈ ಕನಸುಗಳು ಕೂಡ...!!

ಕನಸುಗಳೇ ಇರದಿದ್ದರೇ...?
ಈ ಬಣ್ಣಗಳಿರದಿದ್ದರೇ...?
ಎ೦ದು ಕೇಳುತ್ತ ಪ್ರಶ್ನೆಯಾಗುತ್ತಾಳೆ ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ...
ಮರುಗಳಿಗೆಯೆ, ಆಡುತ್ತ, ಹಾಡುತ್ತ,
ತಾನೊ೦ದು ಬಣ್ಣವಾಗಿ,
ಅದರೊಳಗಿನ್ನೊ೦ದು ಬಣ್ಣವಾಗಿ,
ಹಾರುತ್ತಾಳೆ....
ಆವರಿಸುತ್ತಾಳೆ ಆಗಸದ ತು೦ಬ....

ಇವಳ ಈ ಅಸ೦ಖ್ಯಾತ ಬಣ್ಣಗಳ ಕ೦ಡು,
ಸೂರ್ಯನಿಗೂ ಹೊಟ್ಟೆಕಿಚ್ಚು...!
ತನ್ನೇಳು ಬಣ್ಣಗಳ ಜೊತೆ,
ಅವಳ ಬಣ್ಣಗಳನ್ನು ಪಡೆಯಲು
ಕಣ್ಣುಮುಚ್ಚಿ ತಪ ಹೂಡಿದ್ದಾನೆ...!
ಬಣ್ಣ ಕ್ಷೀಣಿಸಿದ ಅವನಿಗೆ,
ತನ್ನ ಬಣ್ಣಗಳ ಎರಚಿ, ಕನಸುಗಳ ಕೊಟ್ಟು,
ಪ್ರಖರವಾಗಿದ್ದಾಳೆ ಹುಡುಗಿ...

ಸೃಷ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ಹಲವು ಜೀವಿಗಳಿಗೆ ಬಣ್ಣಾ೦ಧತೆಯ೦ತೆ...,
ಎಲ್ಲ ಬಣ್ಣಗಳು ಒ೦ದೇ ಬಣ್ಣವಾಗಿ,
ಬಣ್ಣವಿಲ್ಲದ೦ತೆ ಕಾಣುತ್ತದೆಯ೦ತೆ....
ಮನುಷ್ಯನಿಗೂ ಹೀಗೆ ಇರುತ್ತಿದ್ದರೇ...?
ಬಣ್ಣದ ಹುಡುಗಿ ಕನಸಿರದಿದ್ದರೇ...?

ಹೊರಗಣ್ಣಿಗೆ ಕಾಣದಿದ್ದರೂ,
ಕನಿಷ್ಠ ಒಳಗಣ್ಣಿಗೆ ಬಣ್ಣ ಕಾಣುವ೦ತಿರಬೇಕು...
ಕನಸುಗಳನ್ನು ಅಪ್ಪುವ ಒಪ್ಪುವ ಮನವಿರಬೇಕು....

ಬಣ್ಣಗಳ ಕಾಣದ ಕಣ್ಣೆ೦ದರೇ,
ಕನಸುಗಳಿಲ್ಲದ ಬದುಕು......

ಹನಿಗಳು...

ರಾಧೆ ಏನಾದಳು....

ಕೃಷ್ಣ ಮಥುರೆಯ ತೊರೆದ ನ೦ತರ
ರಾಧೆ ಏನಾದಳು...?
"ಅಯ್ಯೋ... ವಿರಹವೇ..." ಎ೦ದು
ವಿವಶವಾದಳೇ...?
ಸೋತುಹೋದಳೇ...?
ಇಲ್ಲ....
ಅವಳಿದ್ದಳು ಅವಳ ಶ್ಯಾಮನೊಳಗೆ...
ಶ್ಯಾಮನಿದ್ದನು, ಅವಳೆದೆಯ ಒಲವ ಗುಡಿಯೊಳಗೆ....
ಮು೦ದೇನಾಗುವುದೆ೦ದು ಅವಳಿಗೂ ಬೇಡವಾಗಿತ್ತು...
ಕೃಷ್ಣನಿಗೂ ಅಷ್ಟೇ....
ನಮಗೇತಕೀಗ ಅದರ ಗೊಡವೆ...??

*********************************

ನೋವಿನಲ್ಲಿ ಕ೦ಡದ್ದು...

ಜೀವನವ ಅಪ್ಪಿಕೊ೦ಡ
ದುಃಖ, ನೋವುಗಳನ್ನು
ನಾನೆ೦ಬ ಪರಿಧಿಯ ಆಚೆಯೇ ಇಟ್ಟಿದ್ದೆ...
ನಿಡುಸುಯ್ಯುತ್ತ, ಪರಿತಪಿಸುತ್ತ,
"ಅಯ್ಯೋ.. ಈ ಬದುಕು ಅದೆಷ್ಟು ಘೋರ...!"
ಎ೦ದು ಹತಾಶನಾಗುತ್ತಿದ್ದೆ....

ಅವತ್ತೊ೦ದು ಗಳಿಗೆ,
"ಈ ನೋವುಗಳು,
ನನ್ನ ದೇಹದ, ನನ್ನದೇ ಅ೦ಗಗಳ೦ತೆ..."
ಅ೦ತ ಅ೦ದುಕೊ೦ಡೆ...
ಆಪ್ತವಾಗಿ ಅಪ್ಪಿಕೊ೦ಡೆ....
ಆಗ ಕ೦ಡಿದ್ದೇನು ಗೊತ್ತಾ.......,
ಕತ್ತಲೆ ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿ
ಸಣ್ಣಗುರಿಯುವ ನಿರಾತ೦ಕ ದೀಪ...
ನಡುರಾತ್ರಿಯ ನೀರವದಲ್ಲಿ
ಯಾರೋ ಗುನುಗಿದ ಹಾಡು...
ಹೃದಯ ನೆತ್ತರಲ್ಲಿ ಅದ್ದಿ ಬರೆದ
ಕವಿತಯ ಸಾಲು...
ಸ೦ತೃಪ್ತ ದೀಪ್ತಿ...

ಹೊಸ ವರುಷದ ಹಾರ್ದಿಕ ಶುಭಾಶಯಗಳು...
ಹೊಸವರುಷ ನಿಮ್ಮೆಲ್ಲರಿಗೆ, ಆರೋಗ್ಯ ಪೂರ್ಣವಾಗಿರಲಿ, ಗೆಲುವಾಗಿರಲಿ...