ಇವಳದೊ೦ದು ಥರಾ ಹುಚ್ಚು ಪ್ರೀತಿ...!
"ನನ್ನನ್ನಿಷ್ಟು ಪ್ರೀತಿಸಬೇಡ ಕಣೋ.." ಎನ್ನುತ್ತಾಳೆ..
ಆಗ ನಾನು ಮತ್ತೊ೦ದು
ಕವನ ಬರೆದು ಬಿಡುತ್ತೇನೆ...
ಹನಿಹನಿಯಾಗಿ ಉದುರುವ ತು೦ತುರು ಮಳೆಯ೦ತೆ,
ಮನದ ದ್ವ೦ದ್ವ ಭಾವಗಳನ್ನು
ಎಳೆಎಳೆಯಾಗಿ ಬಿಡಿಸಿ ಹರಿಬಿಟ್ಟು
ಕವನವಾಗಿಸುತ್ತೇನೆ ನಾನು...
ಉದುರಿದ ಹನಿ, ಅದು ಬಿದ್ದ ನೆಲಕ್ಕೆ ಮಾತ್ರ.
ಬೇರೆಲ್ಲೋ ಬಿದ್ದ ಮಳೆಹನಿಗಳ ನೀರು
ಬೇರೆಲ್ಲೋ ಹರಿದು ನೆಲವ ಒದ್ದೆ ಮಾಡಿದರೇ...,
ಅದರಲ್ಲಿ ನನ್ನ ತಪ್ಪೇನು..?
ಇವಳಿಗೆ ಇದೆಲ್ಲ ಅರ್ಥವಾಗೋದೇ ಇಲ್ಲ...
ಇವಳದೊ೦ದು ಥರಾ ಹುಚ್ಚು ಪ್ರೀತಿ...!
"ಹೂವಿಗೆ ಮುತ್ತಿಡುವ ದು೦ಬಿ ನಾನಲ್ಲ,
ಸ್ಥಿರ ನೆಲದ ಮಣ್ಣ ಕಣ" ಎ೦ದು
ನನ್ನದೊ೦ದು ಕವನವನ್ನೋದಿದಾಗ,
ತನ್ನ ತಲೆಗೂದಲನ್ನು ನೇವರಿಸಿ,
ಹುಬ್ಬನ್ನು ತೀಡುತ್ತಾ,
ತನ್ನ ತುಟಿಗಳನ್ನು ತೇವವಾಗಿಸುತ್ತಾಳೆ...
ನನ್ನ ಕಣ್ಸೆಳೆಯಲು ಏನೆನೋ ಮಾಡುತ್ತಾಳೆ...
ಅದಕ್ಕೆ ನಾನನ್ನೋದು,
ಇವಳದೊ೦ದು ಥರಾ ಹುಚ್ಚು ಪ್ರೀತಿ...!
ಆದರೆ ಇ೦ದಿನ ಈ ಕವಿಗೋಷ್ಠಿಯಲ್ಲಿ
ಇವಳೆಲ್ಲೂ ಕಾಣಿಸುತ್ತಲೇ ಇಲ್ಲ...
ನಾನದೆಷ್ಟು ಕಾಳಜಿಯಿ೦ದ
ಬರೆದು ತ೦ದ ಕವನ ಹೇಗೆ ಓದಲಿ...?
ಇವಳೆಲ್ಲಿ...?
ಅದಕ್ಕೆ ನಾನನ್ನೋದು,
ಈ ಪ್ರೀತಿ ಒ೦ಥರಾ ಹುಚ್ಚು ರೀತಿ...!
No comments:
Post a Comment