Monday 5 September 2011

ಬಿಸಿಲುಕೋಲು...

ಸೂರ್ಯರಶ್ಮಿಯು ಹಾಗೆ ನುಸುಳುತಿದೆ
ಕೋಣೆಯೊಳಗೆ ಜಾರಿ,
ಈ ಬಿಸಿಲುಕೋಲಿಗೆ ಮುತ್ತನಿಡುತಲಿವೆ
ಧೂಳಿಕಣಗಳೋಡಿ...

ಒ೦ದು ಪುಟ್ಟ ರ೦ಧ್ರ, ಅದರಿ೦ದ ಬೆಳಕು,
ದಿನಕರ ಬ೦ದ ಮನೆಗೆ,
ಕಳೆದ೦ಧಕಾರ, ಚೈತನ್ಯಸಾರ
ಕರೆತ೦ದನಿಲ್ಲಿ ಒಳಗೆ...

ಈ ಬೆಳಕ ಚಿಲುಮೆಗೆ ಬೆದರಿ
ಓಡುತಿವೆ ಕ್ರಿಮಿ ಮತ್ತು ಕೀಟ,
ಮನೆಯ ಗೋಡೆಗೆ ಪುಟ್ಟ ಪೋರನಾಡುತಿಹ
ನೆರಳು ಬೆಳಕಿನಾಟ...

ರವಿಗೆ ಇಲ್ಲಿ ಅರಿವೇ ಇಲ್ಲ
ತಾನೆಲ್ಲಿ ಸುಳಿದನೆ೦ದು,
ಮೈಮರೆತು ತಪಿಸುತಿಹ ಭೀಮಕಾಯ
ತಾ ತೇಜೋಪು೦ಜನೆ೦ದು...

2 comments:

  1. ಕವಿತೆ ತುಂಬ ಚೆನ್ನಾಗಿದೆ ಪ್ರಸನ್ನ....

    ರವಿ ಬೆಳಕ ಕಣ,
    ಅದರಲ್ಲೆ ಪೂರ್ಣ,
    ಅನಂತವವನ ಚೈತನ್ಯಸಾರ
    ಬಿಸಿಲ ಬಿಸಿಯಲಿ,
    ನೆರಳ ತಂಪಲಿ,
    ಅಳಿಯಲಾಗದವನ ಶಕ್ತಿ ವಿಸ್ತಾರ...

    ReplyDelete
  2. ಅದರ ಅರಿವು ಅವನಿಗಿದೆಯೇ..??
    ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ...
    ಬಹುಷಃ ಅವನ ಆ ಮುಗ್ಧತೆಯೇ ಅವನನ್ನು ಪೂಜ್ಯನನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಿದೆ... ಏನ೦ತೀರಿ??
    ಸ್ಪ೦ದನೆಗೆ ಧನ್ಯವಾದಗಳು.

    ReplyDelete