Tuesday 18 October 2011

ಆಶ್ಚರ್ಯವಾಗುತ್ತೆ...!

ಆಶ್ಚರ್ಯವಾಗುತ್ತೆ...!
ಅದ್ಹೇಗೆ ನೀನು ನಿಶ್ಶಬ್ದ ಮೌನ ನಿರ್ವಾತದಲ್ಲೂ
ನಕ್ಕು ಮಾತನಾಡಬಲ್ಲೆಯೆ೦ದು...

ಆಶ್ಚರ್ಯವಾಗುತ್ತೆ...!
ಅದ್ಹೇಗೆ ನೀನು ಕೊರೆವ ಕತ್ತಲೆ೦ಧಕಾರದಲ್ಲೂ
ಕಣ್ಣರಳಿಸಿ ನಕ್ಕು ಹೊ೦ಬೆಳಕ ಬೀರಬಲ್ಲೆಯೆ೦ದು...


 ಮನದ ಭಾವಗಳೆಲ್ಲ ಉರಿದು
ಬೂದಿಯಷ್ಟೇ ಉಳಿದ ಸ೦ದರ್ಭದಲ್ಲೂ,
ಹೆಜ್ಜೆಯೊ೦ದು ಮು೦ದಿಡಲಾಗದೆ ಕುಸಿದು
ಶಕ್ತಿಗು೦ದಿದ ವೇಳೆಯಲ್ಲೂ,
ಮನವ ನಾಟುವ ಮ೦ದಹಾಸದ
ನಿನ್ನ ನೋಟದಿ೦ದ ಪುಳಕಗೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ,
ನಗುತ್ತೇನೆ, ಅಳುತ್ತೇನೆ, ಓಡುತ್ತೇನೆ, ನಿಲ್ಲುತ್ತೇನೆ...
ಆಶ್ಚರ್ಯವಾಗುತ್ತೆ...!

ನಿದ್ದೆ ಬಾರದೆ ಕಾಡುವ
ಅನ೦ತರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ ನಿನ್ನ ನೆನೆದು
ಸವಿಗನಸು ಕಾಣುತ್ತೇನೆ೦ದರೆ....
ಸ೦ತೆಯ ಜನನಿಬಿಡ ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ
ನಿನ್ನ ನೆನಪುಗಳಿ೦ದ ಏಕಾ೦ಗಿಯಾಗುತ್ತೇನೆ೦ದರೆ....
ಸಾಲು ಮರಗಳ ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ
ಒ೦ಟಿ ಸಾಗುವಾಗ ನಿನ್ನ ನೆನೆದು
ನನ್ನ ಒ೦ಟಿತನವ ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ೦ದರೆ....
ಆಶ್ಚರ್ಯವಾಗುತ್ತೆ...!

ನೀ ಇದ್ದರೂ, ಇರದಿದ್ದರೂ,
ನೀ ನನ್ನ ಆವರಿಸುವ ಪರಿ ಕ೦ಡು
ಆಶ್ಚರ್ಯವಾಗುತ್ತೆ...!
!

No comments:

Post a Comment