ಹುಣ್ಣಿಮೆ

ಆ ಶಿಶಿರದ ರಾತ್ರಿ,

ಮೂಡುತ್ತಿತ್ತು ಬೆಳ್ಳಿಗಿಂಡಿ ಹೊಳೆಹೊಳೆದು,

ಕರೆಯುತ್ತಾ ಸುತ್ತಲು ತಾರೆ ಚಕೋರಿಗಳನ್ನು,

ನಡುನಡುವೆ ಏರುತ್ತಿತ್ತು ತಡೆತಡೆದು...

ಪಚ್ಚೆ ಹಸಿರು ಎಲೆಗಳ ಮಧ್ಯೆ ಮೊಗತೂರಿ

ಕಣ್ಣಿಟ್ಟು ನೋದುತ್ತಿದ್ದಾನೆ ನೆಲಕ್ಕೆ,

ಇಳಿದಿಳಿದು ಕಾಲ್ತೊಟ್ಟು ಹರಿದಾಡುತ್ತಿದ್ದಾನೆ

ತಳಕ್ಕೆ, ಆ ಮರದ ಬುಡಕ್ಕೆ...

ಹಾಲು ಬೆಳಕು ಇಳಿಯಿತು ಭೂಗರ್ಭದೊಳಗೆ.
ತಂಪು ಮೈ ಒಳಒಳಗೆ ಬಿಸಿಯಾಯಿತು ಸ್ಪರ್ಶಕ್ಕೆ,

ಅಂಗುಲ, ಅಡಿ , ಇಡಿ ಇಡಿಯಾಗಿ ಆವರಿಸಿತು ಮೈತುಂಬ,

ಬುವಿಯಾಗಿತ್ತು ಪ್ರತಿಚಂದ್ರ ಆ ಕ್ಷೀರ ಸ್ನಾನಕ್ಕೆ...

ಗ್ರಹ ತಾರೆಗಳೆಲ್ಲವು ಭಣಗುಡುತ್ತಿದ್ದವು ತಂತಮ್ಮ ಕಾಂತಿ ಕಳೆದು,

ರೋಹಿಣಿ ಮಾತ್ರ ಮಿನಿಗುತ್ತಿದ್ದಳು ಶಶಿಯ ಕೈ ಹಿಡಿದು,

ಈ ತಿಂಗಳ ರಾತ್ರಿ ತಮ್ಮದೆಂದು, ಸಿಂಗರಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದಳವಳು ಬೀಗಿ,

ಹೌದು, ಮೆರೆಯುತ್ತಿದ್ದ ಕಾಮ ಅವರಿಬ್ಬರ ಕಣ್ಗಳಲ್ಲಿ ಕುಣಿದು...

ಯೋಚಿಸುತ್ತಿದ್ದೆ, ಪ್ರತಿ ತಿಂಗಳ ರಾತ್ರಿಯ ಈ ಬೆಳಕಿನ ಧಾರೆಯ ಗುಟ್ಟು...

ಬುವಿಯ ಸಾಗರದ ಕನ್ನಡಿಯಲಿ ತನ್ನ
ಪೂರ್ಣ ಬಿಂಬವ ಕಂಡು ನಕ್ಕು ಬಿಡುವ ಶಶಿ -

ರೋಹಿಣಿ ಅಂದಳು, ಅಂದು ಹುಣ್ಣಿಮೆಯಿತ್ತು...